Palimpsestem sporządzonym przez mnie na kompozycji Mogłoby się zacząć gdziekolwiek Matěja Franka jest ustalona metoda matematyczna, tj. losowe przyporządkowanie częstotliwości pojedynczym falom sinusoidalnym w zakresie od 38.1890 Hz do 8569.7869 Hz dla poszczególnych, wylosowanych parametrów (ulice Wrocławia). Każda sekwencja tych parametrów daje współbrzmienie trzech tonów w akordach systemu mikrotonowego. Czas poszczególnych akordów, pojawiających się kolejno po sobie, będzie determinowany przez ich ilość (49), a także moją intuicję w używaniu narzędzia ppooll sinE MaxMSP. Przejście z jednej struktury (A123) do drugiej (B123) jest płynne, a czas jaki musi pokonać każda z fal identyczny. Z uwagi na różne odległości pomiędzy wylosowanymi częstotliwościami prędkość poruszania się fali przechodzącej z punktu A123 do punktu B123 będzie algorytmicznie dostosowana do zaprogramowanego i narzuconego rezultatu, czyli jednoczesnego spotkania trzech stałych w jednym czasie/punkcie.

Podążając za Gostomskim, który pisał, że założeniem jego pracy Zaczyna się we Wrocławiu jest jej „stały i nieskończony, równomiernie we wszystkich kierunkach postępujący rozwój, który obejmować będzie swym zasięgiem coraz to dalsze (w stosunku do punktu wyjściowego) obszary”, postanowiłem stworzyć robota generującego nieskończoną liczbę wariantów nadpisywania partytury Franka i używającego do tego sekwencji z utworu Johna Cage’a pt. 49 Waltzes for the Five Boroughs.

Zegar generujący będzie działał jako program-aplikacja w Internecie i ma zostać zsynchronizowany z czasem zachodnioeuropejskim (UTC±00:00). Procedura losowania 49 zestawów częstotliwości będzie następować w cyklu co 147 godzin, uwzględniając również losowy parametr czasu dla odcinków pomiędzy nimi i tworząc za każdym razem nową kompozycję. Kwestię poszerzania obszaru zasięgu rozwiąże kolejny program: generator losujący na mapie miast (w aplikacji Google Maps), w których liczba ulic przekracza 147, aby następnie wylosować w nich nowe zestawy ulic (49×3) i połączyć je z częstotliwościami wylosowanymi przez pierwszy zegar.

Do roku 2043 maszyna stworzy 1370 wariantów kompozycji.

*

Gerard Lebik (ur. 1980) – artysta dźwiękowy aktywny w sferze muzyki improwizowanej, eksperymentalnej i intermedialnej. W 2007 ukończył Wrocławską Akademię Muzyczną. Jest autorem wielu instalacji i interwencji dźwiękowych. Jego twórczość opiera się na stojących falach, sprzężeniach zwrotnych, oscylacjach i rezonansach, tonach prostych i białych szumach, dźwięku binauralnym i wielokanałowym. Występował m.in. z Keithem Rowe, Ryoko Akamą, Philem Mintonem, Davidem Maranhą, Noidem, Kasperem Toeplitzem, Red Trio, Piotrem Damasiewiczem i Arturem Majewskim. Dyrektor artystyczny festiwalu Sanatorium Dźwięku w Sokołowsku.
https://gerardlebik.blogspot.com/