Trzecie spotkanie: „Duży pokój” – spotkanie z fotografem Wojciechem Woźniakiem.
  
Blok, czyli miejsce do mieszkania, życia, przebywania. Architektura tolerowana, lubiana, oswajana. W jaki sposób? Na to pytanie odpowiedź można znaleźć w fotografiach Wojciecha Woźniaka, który postanowił udokumentować centrum blokowego mieszkania – duży pokój, czyli przestrzeń na styku sfery sacrum i profanum, która czasem stanowi swoiste blokowe axis mundi, a czasem po prostu prozaiczny magazyn starych mebli.
  
Zapis socjologiczny z roku 2013, przeprowadzony w Bydgoszczy, to punkt wyjścia dla refleksji nad skromną prywatnością, pozorną anonimowością powojennej architektury i metodami kreowania własnych, indywidualnych światów.
  
Spotkanie drugie: „Siedliska peryferyjne, czyli o projektowaniu wrocławskich osiedli”. Spotkanie z Wacławem Hryniewiczem.
  
Wielka przestrzeń na krańcach Wrocławia i wielka płyta jako podstawowe narzędzie architekta, który próbuje odpowiedzieć na pytanie, gdzie kończy się miasto, a zaczyna osiedle. Po 1970 roku rozpoczęła się intensywna zabudowa terenów na zachód od wiaduktów kolejowych – wśród pól, na bazie brukowanych ulic, na dawnym pasie startowym i na terenach zalewowych. Każde z tych osiedli jest inne, ma swoją specyfikę, swoje zalety i urbanistyczne pomyłki. O tym, jak projektowano wrocławianom miejsca do mieszkania opowie Wacław Hryniewicz, współautor między innymi Kozanowa i Nowego Dworu.
  
Trzy opowieści o powojennej architekturze, koncepcjach niemożliwych i rzeczach codziennych.
  
Luty – kwiecień 2014
  
Cykl trzech rozmów architektonicznych: od skali makro [miasto] do skali mikro [blok]. Pytania o powojenną odbudowę, bezsilność, bunt i sympatię do meblościanki. Odpowiedzi nieoczywiste, otwarte, generujące kolejne znaki zapytania. Historie prywatne i oficjalne, zdjęcia, mapy i wspomnienia.
  
Pierwsze spotkanie dotyczyć będzie skomplikowanego procesu konstruowania na nowo zachodniej części Wrocławia, tworzenia miejskiej struktury opartej o modernistyczny paradygmat i zdeterminowanej systemem gospodarki centralnie planowanej. Druga rozmowa w większym stopniu ma związek z fragmentem miasta, czyli pojedynczym, konkretnym osiedlem: jak wyglądał proces projektowy w latach 70., jakie były założenia, a jakie efekty i gdzie znajdowano czas i miejsce na indywidualność. Ostatnie spotkanie łączy się z serią projektów fotograficznych, rejestrujących wnętrza bloków i mieszkań – w jaki sposób traktujemy budynek i pokój, jak je oswajamy, niszczymy, lubimy albo tolerujemy.
  
Z zaproszonymi gośćmi i mieszkańcami spotykamy się w Muzeum Współczesnym – bo znajduje się na zachodzie Wrocławia, w niedokończonej miejskiej scenografii.
  
Pierwsze spotkanie:
  
„Wrocławskie dzikie pola”
  
Jak stworzyć miasto z rozległych łąk, brukowanych ulic i wielkiej płyty? Gdzie wyznaczyć centrum dzielnicy, zbudować kościół, usypać górkę z gruzów? Czy to będzie miejsce do życia czy tylko do mieszkania? O wrocławskiej archeologii i urbanistycznych pomysłach na nowe miasto rozmawiają Michał Duda i Agata Gabiś.