Nie tylko historycy sztuki znają zdjęcia Eustachego Kossakowskiego z Osiek, Elżbiety Tejchman z Elbląga, czy Michała Diamenta z Wrocławia. Kadrując i interpretując, fotograf staje się partnerem artysty, Tadeusza Kantora, Henryka Stażewskiego, czy Zbigniewa Gostomskiego. Fotograf to pośrednik między artystą i uczestnikami, a mediami polskimi i zagranicznymi. Ikoniczne zdjęcia nie tyle dokumentują poszczególne dzieła na sympozjach i w plenerach, co je stwarzają, a już na pewno interpretują. Po latach od upadku PRL aspekt propagandowy socmodernistycznych akcji i działań w przestrzeni schodzi na dalszy plan, a wartość artystyczna samej dokumentacji stopniowo rośnie.

Fotografie z Sympozjum Plastycznego Wrocław ’70 autorstwa Michała Diamenta, Zdzisława Holuki i Tadeusza Rolkego są dobrym punktem wyjścia do dyskusji o roli fotografii w procesie reprodukcji sztuki, dekontekstualizacji i kanonizacji efemerycznych i przestrzennych działań artystów. Na czym polega relacja między fotografią a dziełem sztuki? Czy fotografia może stać się nowym dziełem dominującym nad dokumentowanym obiektem lub działaniem? Jak swoista fotograficzna propaganda sztuki łączy się z propagandą PRL.
 
 
Adam Mazur: historyk sztuki i amerykanista, wykładowca Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu, kurator, redaktor naczelny magazynu BLOK (blokmagazine.com), ostatnio wydał Okaleczony świat. Historie fotografii Europy Środkowej 1838–2018.
 
 
Liczba miejsc ograniczona (15). Zapisy (przyjmowane do 25.08) przez formularz zgłoszeniowy >>>

W czasie wykładu obowiązują zasady wynikające z panującej pandemii >>>
 
 
Więcej informacji
o wystawie Nowa normatywność >>>