„Zarzycka ma też specjalną umiejętność „rozkręcania zegara”. W czasie perfomance’u następuje seria przesunięć. Udaje się jej odsunąć i zrelatywizować cel, jakim jest tworzenie dzieła sztuki. Cel może być zarysowany różnie: wystąpienie w Drohobyczu, przesłanie pracy na wystawę itp. Skoro tak ukazany cel nie ma znaczenia, akcent siłą rzeczy zostaje przesunięty na sam proces. W podróży celem staje się podróż, w wystąpieniu – wystąpienie.” ***

Punktem wyjścia do rozmowy z artystką będzie publikacja „Ewa Zarzycka. Lata świetności”, która stanowi pierwszą tak obszerną analizę jej twórczości. O performatywnym pisaniu, wystąpieniach odbywających się „w określonym czasie i poza nim” oraz dokumentowaniu performance, a także wielu innych sprawach, z Ewą Zarzycką oraz autorkami tekstów Magdaleną Ujmą oraz Agnieszką Rayzacher (także redaktorką książki) będzie rozmawiać Magdalena Skowrońska (Muzeum Współczesne Wrocław).

*** fragment tekstu: Dorota Jarecka „Rozkręcanie zegara. O wystąpieniach Ewy Zarzyckiej”, w: „Ewa Zarzycka. Lata świetności”, red. D. Jarecka, A. Rayzacher, Fundacja Lokal Sztuki/ lokal_30, Warszawa 2016

Ewa Zarzycka – ukończyła Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. W latach 80. brała udział m.in. w festiwalach Nieme Kino na łódzkim Strychu oraz w Biennale Nowej Sztuki w Zielonej Górze. W 1989 roku uczestniczyła w wystawie Lochy Manhattanu w Łodzi, a w 1996 w wystawie Kobieta o Kobiecie w Galerii Bielskiej BWA. Miała wystawy indywidualne m.in. w Galerii Labirynt w Lublinie, w Bałtyckiej Galerii Sztuki w Ustce, w BWA w Sandomierzu. Występowała w ważnych spotkaniach sztuki performance, takich jak Europejski Festiwal Sztuki Performance w Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie, Międzynarodowy Festiwal Sztuki Performance w Sopocie, Międzynarodowy Festiwal Sztuki Akcji w Piotrkowie Trybunalskim, Międzynarodowy Festiwal Sztuki Efemerycznej w Sokołowsku. Jej prace znajdują się w zbiorach m.in. Muzeum Narodowego w Warszawie, Galerii Wymiany Józefa Robakowskiego, Muzeum Sztuki w Łodzi.

Agnieszka Rayzacher – historyczka i krytyczka sztuki, kuratorka wystaw. Autorka ponad 100 tekstów o sztuce współczesnej (mi.n.:Kresy, Kwartalnik Orońska, EXIT, Odra, grafia, Przekrój, Newsweek) oraz tekstów do katalogów, kuratorka i współkuratorka 10 wystaw zbiorowych [Królikarnia, Galeria XX1 (Warszawa), Galeria Entropia (Wrocław), Cell Project Space (Londyn), Royal Academy of Art (Edynburg), Muzeum Współczesne Wrocław, Galeria Manhattan, Łódź, Center of Contemporary Art, Saloniki] i licznych indywidualnych [Zachęta (Warszawa), Galeria Bielska (Bielsko-Biała), Espacio Minimo (Madryt)]. Kuratorka i uczestniczka konferencji i paneli m.in. w Centrum Sztuki Współczesnej, Warszawa; Muzeum Sztuki Nowoczesnej; Warszawa; LOOP, Barcelona.W 2006 i 2009 stypendystka MKiDN oraz Fundacji Pro Helvetia w 2007. Od 2005 prowadzi galerię lokal_30 w Warszawie, a od 2006 jest zastępczynią prezeski Fundacji Lokal Sztuki. Autorka tekstów, redaktorka i współredaktorka książek o współczesnych artystach, m.in.: Natalia LL Doing Gender (2014); Jan Mioduszewski. Fabryka Mebli (2015); Ewa Juszkiewicz. Upadek kusi (2015); Zuzanna Janin. Biała kruk (2016); Ewa Zarzycka. Lata świetności (2016);

Magdalena Ujma – krytyczka sztuki i kuratorka. Ukończyła Liceum Plastyczne w Lublinie, a następnie historię sztuki na KUL i zarządzanie kulturą (Ecole de Commerce, Dijon). Karierę zawodową rozpoczęła od prowadzenia Galerii NN przy Teatrze NN w Lublinie (1993-1994). W latach 1993-2007 należała do redakcji Kwartalnika Literackiego „Kresy”. Pracowała w Muzeum Sztuki w Łodzi i w krakowskim Bunkrze Sztuki. Zrealizowała ponad 40 wystaw, w tym „Boys” poświęcone obrazom męskości w polskiej sztuce współczesnej (2005, z Joanną Zielińską), cykl „Transkultura” poświęcony obcym w zglobalizowanym świecie (2006-2008, z Anną Smolak), „Dziennik Polki” o autobiograficznej narracji polskich artystek (2008) i szereg wystaw indywidualnych (Oskar Dawicki, Łukasz Skąpski, Janek Simon, Elżbieta Jabłońska, Angelika Markul). Opublikowała m.in. eseje do książek „Nowe zjawiska w sztuce polskiej po 2000” (2007) i „Artystki polskie” (2011). Jest autorką książki „Sztuki wizualne. Skandale” (2011). Prowadzi warsztaty poświęcone krytyce artystycznej i bloga „Krytyk sztuki na skraju załamania nerwowego”.