Jak rozwijał się jazz w Polsce od początków XX wieku wieku do dzisiaj? Jak na uprawianie sztuki wpływa kontekst polityczny i ekonomiczny? Rozwój tego świata, procesy instytucjonalizacji, stopniowe zdobywanie statusu sztuki wyższej i zmiany aktorów działających w polu jazzu (w tym i artystów i publiczności), zwiazane były z przemianami socjopolitycznymi, które wywierały wpływ na wszelkie obszary funkcjonowania środowiska jazzowego, szczególnie w sferze symbolicznej i ekonomicznej. Zjawisko analizowane jest w wymiarze historyczno – instytucjonalnym (w jaki sposób jazz i ludzie z nim związani zyskiwali „obywatelstwo“ w świecie sztuki).

Chociaż opis rozpoczyna się w pionierskich czasach międzywojennych, a kończy obecnie, szczególny nacisk położony jest na siermiężny okres polskiego socjalizmu. W jaki sposób na proces instytucjonalizacji jazzu wpływały relacje z polem władzy, które szczególnie w czasach PRL definiowało granice swobody twórczej, oraz finansowe i ekonomiczne możliwości funkcjonowania środowiska jazzowego?

Zaistnienie jazzu w tych warunkach było możliwe dzięki aktywności muzyków, organizatorów życia muzycznego, popularyzatorów, a także dzięki publiczności dla której jazz był symbolem swobody, wolności, sposobem kontestowania oficjalnej, socjalistycznej kultury. Omawiane problemy sięgają czasów współczesnych, w których świat sztuki działa w warunkach wolnego rynku i ograniczonego mecenatu.

Drugim wymiarem analizy jest próba uchwycenia zmian uczestników świata jazzu – ich postrzeganie samych siebie, uprawianej sztuki, rywalizacji, współpracy, sukcesu i kariery, oraz specyficznego trybu życia. Istotnym zagadnieniem jest problem funkcjonowania publiczności jazzowej, jej przemiany i preferencje (szczególnie w warunkach gospodarki wolnorynkowej).