Studyjny pokaz filmu i spotkanie w ramach cyklu
Podróż plejady artystów współczesnych.
 
 
Film:
• Miałem wam jeszcze tyle do powiedzenia…
(czas projekcji: 27’19”)
z cyklu: „Oblicza Kultury”
scenariusz i realizacja: Iwona Rosiak
zdjęcia: Piotr Sędzikowski
montaż: Dariusz Zdziennicki
produkcja: TVP Wrocław, 1996

Otwórzcie okno, mam wam tyle do powiedzenia… – to ostatnie słowa artysty, które wypowiedział do swoich studentów. Zmarł w pracowni…

Film opowiada o artyście malarzu i pedagogu – Alfonsie Mazurkiewiczu. Wykorzystano w nim archiwalne materiały radiowe i zdjęcia oraz obrazy ze zbiorów Muzeum Narodowego we Wrocławiu.

Artystę wspomina przede wszystkim żona – Krzesława Maliszewska-Mazurkiewicz, a o jego twórczości mówi Mariusz Hermansdorfer. W filmie wypowiadają się także artyści, przyjaciele i uczniowie: Wanda Gołkowska, Jan Chwałczyk, Elżbieta Chachaj, Piotr Błażejewski oraz historyk sztuki Andrzej Jarosz.

Z tych wspomnień wyłania się wyjątkowy człowiek, dla którego poświęcenie się sztuce było równoznaczne spółce z diabłem. Moniuś – jak nazywali go przyjaciele – oświadczając się żonie, zapytał po prostu, czy chce być z nim i malować…
 
 
Program:
• Prezentacja pracy artysty Spotkanie 3/73 – Joanna Korsan (poziom 5).
• Projekcja filmu: Miałem wam jeszcze tyle do powiedzenia… (poziom 1).
• Rozmowa z udziałem Leona Podsiadłego – rzeźbiarza i przyjaciela artysty (poziom 1).
 
 
—————————
 
 
Alfons Mazurkiewicz malarz i rysownik, związany z wrocławskim środowiskiem twórczym. Pozostawił po sobie kilkaset obrazów i rysunków. Urodził się w 1922 roku w Düsseldorfie, zmarł nagle w 1975 roku we Wrocławiu. Dzieciństwo spędził w Niemczech, ale każde wakacje spędzał w Ostrzeszowie, gdzie wracał później co roku przez 25 lat. Atmosfera tego miejsca „naznaczyła go na całe życie”, tam zachwycał się przyrodą okolic Kocich Gór i czerpał inspirację do swych działań twórczych. W 1955 roku otrzymał m.in. nagrodę za obraz Zima w Kocich Górach, biorąc udział w Ogólnopolskiej Wystawie Młodej Plastyki Przeciw wojnie – przeciw faszyzmowi w warszawskim Arsenale. Absolwent wrocławskiej PWSSP. W 1964 roku został adiunktem na Wydziale Ceramiki i Szkła tej uczelni, a od 1971 roku był docentem w Pracowni Malarstwa i Rysunku. Czynnie działał także poza szkołą, był współzałożycielem „Grupy X” i aktywnym członkiem Grupy Wrocławskiej. Brał udział w wielu wystawach sztuki polskiej w kraju i za granicą. Współpracę ze studentami opierał na stworzonym przez siebie Programie otwartym. Był nieprzeciętnym pedagogiem – wydobywając ze swoich uczniów to, co było w nich najcenniejsze, świadomie zachęcał ich do obierania indywidualnej drogi artystycznej. W jego pionierskiej pracowni (nie malarstwa, lecz sztuki) panowała wolność. Mazurkiewicz otwarty był na różnorodne pomysły artystyczne, pod warunkiem że student potrafił sprawnie namalować portret, martwą naturę i akt. Był wyjątkowym człowiekiem – pogodnym, wyrozumiałym, z dużym poczuciem humoru. Mawiał, że: wszystko co poprawne jest nudne….
 
 
—————————
 
 
Wybrane wydarzenia w styczniu dedykujemy pamięci Andrzeja Jarosza – dyrektora Muzeum Współczesnego Wrocław, historyka, krytyka i teoretyka sztuki. Andrzej Jarosz zmarł nagle 10 grudnia 2019 roku w wieku 47 lat. Alfons Mazurkiewicz był jego ulubionym twórcą, a wystawa Ja i moja sztuka to sztuka – jego ostatnim projektem kuratorskim.