Finisaż wystawy Alfonsa Mazurkiewicza w nieoczekiwany sposób stał się również pożegnaniem z osobą jej kuratora – Andrzeja Jarosza, dyrektora Muzeum Współczesnego Wrocław, historyka, krytyka i teoretyka sztuki. Andrzej Jarosz zmarł nagle 10 grudnia 2019 roku w wieku 47 lat. Alfons Mazurkiewicz był jego ulubionym twórcą (poświęcił mu m.in. swoją rozprawę doktorską), a wystawa Ja i moja sztuka to sztuka – była jego ostatnim projektem kuratorskim.
W ten sposób wspominał pracę nad wystawą w swoim ostatnim wywiadzie: Po dwudziestu paru latach pracy nad sztuką Mazurkiewicza nowe spojrzenie na jego dokonania nie było łatwe. Artysta jest bowiem postrzegany przede wszystkim jako klasyk nowoczesnego malarstwa polskiego, choć można go również widzieć jako twórcę w pełni awangardowego. Mam nadzieję, że pomiędzy wybranymi na wystawę dziełami i kilkoma intrygującymi fotografiami można odczuć niemal namacalną obecność Mazurkiewicza.
Z pracowni Mazurkiewicza wyszli młodzi neoawangardyści, zdolni malarze oraz filmowcy. Mazurkiewicz nauczyciel preferował wolną kreację i zachęcał studentów do swobodnego eksperymentowania.
W spotkaniu udział wezmą zarówno absolwenci słynnej pracowni Alfonsa Mazurkiewicza – dziś wybitni twórcy, jak również artyści i przyjaciele Andrzeja Jarosza. To miłość do sztuki połączyła Mazurkiewicza i Jarosza, dlatego każdą z tych postaci spróbujemy przywołać poprzez sztukę.
Swoje wspomnienia przywołają m.in.: Dobrosław Bagiński, Piotr Błażejewski, Anna Bolcewicz, Katarzyna Chierowska, Andrzej Klimczak-Dobrzaniecki, Anna Kutera, Krystyna Kutyna (obecnie Bagińska), Witold Liszkowski, Zdzisław Nitka, Jan Pożarski, Andrzej Sapija, Anna Szpakowska-Kujawska, Ewa Zarzycka, Maria Zmarz-Koczanowicz.
Prowadzenie: Waldemar Okoń.